این وب سایت توسط مصطفی بلالی هدایت آباد بروز میشود

امروزقلم شاعران دلسوز و خلاق ناجی شعر پارسی است

یک شاعر معاصر گفت:در شرایط کنونی تنها شاعرانی که دلسوزانه و خلاقانه قلم فرسایی میکنند را ناجی شعر پارسی در ایران زمین دانست.مجیدشاکری که نخستین کتاب شعرش تحت عنوان {گزیده اشعار مجیدشاکری حسین آباد}

به نام خدا مصاحبه با مجید شاکری حسین آباد مورخ 4/2/91 اشاره: امروز به سراغ مجید شاکری حسین آبادآمدیم.او که مدت یک سال بیشتر نیست که در جرگه شاعران کشور قرارگرفته توانسته گوی سبقت را از بسیاری شاعران زبده برباید.این شاعر که فعالیت خود را مدت کمی است که آغاز کرده اکنون یکی از شاعران برجسته و متعهد کشور است که شاخصه منحصر به فرد وی سرودن شعر در فاصله زمانی 20 تا30 دقیقه می باشد .گفتگوی صمیمی ما را با مجیدشاکری هنرمند فرهیخته شهرمان بخوانید . 

دوستان گرامی جهت شرکت در جشنواره با ایمیل یا تلفن همراه آقای شاکری تماس بگیرید

و از نظر گذاشتن در مورد جشنواره خودداری نمایید

majid.shakeri60@gmail.com

09216358528

باز باران میزند بر پنجره
خنده با لبهای من بیگانه شد
در جوانی مرد رویاهای من
دودشد،آتش شد و ویرانه شد

آرزویی داشتم در کودکی
حس کنم دستی به روی شانه ام
ای دریغا گفت بر من روزگار
غصه ها شمع است ومن پروانه ام

روزها طی شد،میان سینه بود
درجوانی،آرزوی دیگری
عشق دریایی پر از آرامش است
لذت مردن، برای دلبری

عشق با من گفت ای مرد جوان
بازگوکن نام خود را، کیستی
عشق در عصر کنونی پول توست
لایق عشق و محبت نیستی

تک درخت آرزوها خشک شد
آرزوی آخر من مرگ بود
بردرخت آرمانهای محال
آرزوی مردنم، تک برگ بود

خسته از دنیا و از این غصه ها
روح من آماده ی پرواز شد
تا که شد مردن برایم آرزو
مرگ هم اسطوره ای از ناز شد

کوه گردی یک شب تاریک وتار
درمیان  رشته کوهی بی کران
ناگهان لغزید پایش روی سنگ
شدمعلق در زمین و آسمان

مانده ام در قفس کهنه و پوشالی خویش

مثل مرغی شده ام در غم تنهایی اسیر

روح من دشت جنون است و اسیر تن سرد

در دلم نیست بجز خاک و بیابان و کویر

عاشقی مثل سرابی بود و بس

شادیم مانند خوابی بود و بس

سرنوشتم رنگ غم بر چهره داشت

زندگی رنج و عذابی بود و بس

 خسته از دست غریب وآشنا

 در میان این شب تاریک و سرد

 مانده ام تنها کنار پنجره

 سینه ام لبریز از اندوه و درد

 خارج از ده میان کوهستان

 صخره ها بود و سنگ بسیاری

 یک طرف خانه ی زنی عابد

 یک طرف هم زن زناکاری

 عمربی حاصل

 خارج از ده به دشت سرسبزی

عاقبت روزی ز دنیا میروم

بی کس و تنهای تنها میروم

یا کفن بر تن کنم صبح سحر

یا شبی مانند یلدا میروم

 خسته ام از گذر ثانیه ها

زندگی میکنم از ناچاری

خسته از شهر غبار آلودم

خسته از روز و شب تکراری